Kryzys paliwowy w Europie, wywołany konfliktem między Rosją a Ukrainą, w sprawie ceny gazu i dostaw w 2006 r., potwierdził tylko to, co ujawniła w sierpniu 2004 r. Najwyższa Izba Kontroli, podczas sprawdzania warunków zaopatrzenia Polski w gaz ziemny. Mianowicie, że "głównym zagrożeniem dla bezpieczeństwa energetycznego Polski w omawianej dziedzinie, pozostaje brak dywersyfikacji dostaw gazu z importu" (NIK, Departament Gospodarki, Skarbu Państwa i Prywatyzacji (83/2003/PO2058/KGP): Informacja o wynikach kontroli zaopatrzenia w gaz ziemny, rozdz. 2.2.1 Synteza wyników kontroli, Warszawa, sierpień 2004, str.5). Reakcja Polski na gazowy konflikt rosyjsko-ukraiński była błyskawiczna. 2 stycznia br. Rada Bezpieczeństwa Narodowego, ciało doradcze prezydenta RP, wskazała, na swoim pierwszym posiedzeniu, konieczność szybkiego podjęcia decyzji o budowie gazo-portu. Następnego dnia premier Kazimierz Marcinkiewicz stwierdził, podczas radiowych "Sygnałów dnia": Myślę, że w najbliższym czasie przystąpimy także do budowy gazoportu na gaz skroplony. Tego samego dnia rząd, w trybie uchwały, zobowiązał ministra gospodarki do przeprowadzenia działań przygotowujących decyzje inwestycyjne i handlowe dla dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego, w szczególności: budowy terminalu gazu skroplonego (LNG) na terytorium RP i dostaw gazu do Polski z innych źródeł. Tak więc, budowa terminalu gazowego LNG stała się priorytetowa dla polskiego rządu. Nie wiadomo jednak, gdzie powstanie terminal. Czy będzie to Gdańsk czy Świnoujście, zdecyduje inwestor. Kto nim będzie - również nie wiadomo. Przedsięwzięcie jest szalenie kosztowne i może pochłonąć nawet 1,5 mld euro. Takie są bowiem koszty budowy podobnego, niemieckiego terminalu LNG w Wilhemshaven, niedaleko Bremenhaven. Natomiast Zarząd Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa (PGNiG) znacznie wcześniej podjął decyzję o opracowaniu studium wykonalności budowy terminalu LNG w porcie morskim. Z racji położenia bardziej na zachód, a także potencjalnego stałego i dużego odbiorcy gazu, jakim są Zakłady Chemiczne Police pod Szczecinem i - perspektywicznie - zespół elektrowni "Dolna Odra", większe szanse ma Świnoujście. Zgodnie z ustaleniami NIK (Tamże, rozdz. 3.2.1 Istotne ustalenia kontroli. Charakterystyka rynku gazowego w Polsce. Obrót z zagranicą, str. 25.), występuje znaczne zainteresowanie obszarem Pomorza Zachodniego. Szacuje się, że obszar ten charakteryzuje się popytem na poziomie 2 mld m3 gazu rocznie. NIK informuje także, że w latach 2005-2020 prognozowany jest wzrost zużycia gazu w całej Polsce od 18% do 22%. Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście od lat ma zarezerwowane tereny portowe pod terminal gazu skroplonego (LNG). W maju ub.r. przekazał PGNiG materiały na temat możliwości jego budowy w porcie w Świnoujściu. Obejmują one szczegółowe informacje o proponowanej lokalizacji, infrastrukturze prawobrzeżnej części portu, łącznie z charakterystyką zabudowy, informacjami o infrastrukturze technicznej, hydrotechnicznej drogowej i kolejowej. Opisane zostały warunki wodno-pogodowe, łącznie z gruntowo-wodnymi, jakością wody morskiej, prędkością prądów marskich i częstotliwością występowania wiatrów. Są tam też ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego obszarów proponowanych pod terminal i opis stanu obszarów specjalnej ochrony Natura 2000. 20 września ub.r., na spotkaniu z przedstawicielami PGNiG, z udziałem wojewody zachodniopomorskiego, prezydenta Świnoujścia oraz prezesów firm i szefów zainteresowanych urzędów, jednoznacznie zadeklarowano wolę współpracy przy przygotowaniu inwestycji. W momencie kryzysu paliwowego w Europie, ZMPSiŚ ponownie przedstawił PGNiG, ministrowi gospodarki, a także za pośrednictwem wojewody zachodniopomorskiego i parlamentarzystów, premierowi, propozycję usytuowania terminalu gazowego w porcie w Świnoujściu. Zaproponowano lokalizację terminalu na zewnątrz portu, od strony otwartego morza. Miejsce przeładunkowe byłoby, przy wschodnim falochronie wejścia do portu. Wymaga to wybudowania pirsu o długości 500-800 m oraz przygotowania za pirsem obrotnicy o szerokości 800 m. Na południe od miejsca przeładunku gazu, zaproponowano lokalizację zaplecza pod magazynowanie i wysyłanie LNG. Obejmuje ono obszar o powierzchni ok. 14 ha, na terenie portu, oraz obszary poza jego granicami, o powierzchni ok. 23 ha. Są to tereny do tej pory niezagospodarowane i traktowane jako rezerwa na potrzeby portu. Za lokalizacją terminalu gazowego LNG w Świnoujściu przemawia wiele argumentów. Świnoujście jest dużym portem u wejścia na akweny Morza Bałtyckiego, od strony Cieśnin Duńskich. Dla statków zaopatrujących terminal w gaz oznacza to, w przeciwieństwie do lokalizacji w Gdańsku, krótszy (o 2 dni w ruchu okrężnym) czas rejsu, zarówno z północy, np. Norwegii, jak i z południa, np. Algierii czy Libii. Dostęp do portu prowadzi z morza torem wodnym o głębokości technicznej 14,5 m. Jego parametry pozwalają na wejście statkom o zanurzeniu 13,2 m i całkowitej długości 270 m, co spełnia wymagania eksploatacyjne dla gazowców. Dla obsługi terminalu wystarczą statki do nośności 70 tys. t. Nie bez znaczenia jest też fakt, że port w Świnoujściu uznawany jest za całoroczny. Natomiast lokalizacja terminalu na zewnątrz jest ogromnym atutem przy realizowaniu zadań związanych z bezpieczeństwem i ochroną środowiska. Nie występuje tu tez zjawisko pływów, a obszar jest asejsmiczny. Ponadto, powstanie terminalu w tym miejscu nie będzie powodowało utrudnień nawigacyjnych i nie zakłóci działalności przeładunkowej portu handlowego.